Sierpniowy wyjazd na Bałkany i okolice - podsumowanie

Postanowiłem się zabawić w małe podsumowanie tegorocznego wyjazdu wakacyjnego na południe Europy.

Odwiedziliśmy 9 krajów. Niestety, nie było żadnego nowego, co zdarzyło się po raz pierwszy od prawie dziesięciu lat.

Były za to powroty: do Czarnogóry i Chorwacji po 5 latach, do Albanii i Macedonii po 3. Do Rumunii i Serbii po roku 😛.

Przez 16 dni przejechaliśmy w sumie 4788 kilometrów. Daje to 299 km na dzień, czyli dość sporo. Najdłuższy odcinek wypadł na sam koniec, kiedy to z Węgier wracaliśmy na Śląsk - 773 kilometry. Najkrótszy - bo zerowy - to trzy dni leniuchowania: nad Balatonem, jeziorem Szkoderskim oraz Ochrydzkim 😉. Średnie spalanie na koniec wyniosło teoretycznie 6,6 litra, ale bywały dni, że przekraczało 9 litrów.

Najniższym punktem naszej wyprawy było Morze Adriatyckie.

Najwyższym - przełęcz na Trasie Transfogaraskiej - 2042 metry.

Pogoda potrafiła być męcząca, ale głównie przez upały, które zdominowały pierwszy tydzień. Najcieplej było w dniu przejazdu z Serbii do Czarnogóry: 44 stopnie! To zdecydowanie nie jest temperatura dla normalnych Europejczyków. Odbijało się to także na przejrzystości powietrza i powodowało liczne pożary.

W drugim tygodniu częściowo się ochłodziło, czyli spadło poniżej 40 stopni. Najniższa temperatura to jedynie "dycha", która wyświetliła się już w czasie powrotu na Śląsk. Należy jednak uznać ją za wypadek przy pracy, natomiast po nocy kilka razy termometr pokazał 19 stopni.

Deszcz pojawił się jedynie czterokrotnie: wielka burza nad Balatonem, w nocy nad jeziorem Szkoderskim, na Wołoszczyźnie przed Curtea de Argeş oraz po opuszczeniu Nyírbátor.

Tradycyjnie nocowaliśmy głównie na kempingach w namiotach: 10 z 15 noclegów. Gdzie było najfajniej? Ciężko powiedzieć, nigdzie nie narzekaliśmy, może tylko w Nyírbátor na przedstawicieli województwa podkarpackiego. Chociaż w sumie jako numer 1 wybrałbym mały kemping na zadupiu w serbskiej Wojwodinie, niedaleko Dunaju.

Pięć razy spaliśmy pod dachem, z czego trzy na pewno nie były planowane: dwie noce w Czarnogórze oraz jedna w rumuńskim motelu, gdzie babka z recepcji zapewne orżnęła nas na cenie, a z sufitu kapała woda.

O ile chodzi o dwa noclegi nad jeziorem Ochrydzkim to liczyłem, że nie trzeba będzie rozstawiać namiotu, ale nie było to wcale pewne.

Najwięcej - czterokrotnie - nocowaliśmy na Węgrzech. Trzy noce wypadły w Serbii, po dwie w Czarnogórze, Albanii, Macedonii i Rumunii. Słowacja i Chorwacja jedynie tranzytowo.

Jeśli chodzi o zwiedzanie, to w sierpniu 2017 roku udało nam się dokładniej zobaczyć:
* 6 sztucznych zbiorników wodnych,
* 5 zapór,
* 3 porty,

* 10 pomników socjalistycznych,
* 19 pomników poległych (najwięcej - w Serbii i na Węgrzech - po 5),
* 2 pomniki holocaustu,

* 6 pałaców,
* 5 zamków,
* 5 twierdz,
* 3 pasma murów miejskich,

* odwiedziliśmy wnętrza 26 świątyń, w tym 16 prawosławnych, 7 katolickich i 3 ewangelickie,
* z zewnątrz przyjrzeliśmy się mniej lub bardziej szczegółowo 30 cerkwiom prawosławnym, 2 unickim, 16 meczetom, 14 katolickim kościołom, 9  ewangelickim i 1 synagodze,
* do tego 10 zabytkowych klasztorów, wszystkie z wyjątkiem jednego prawosławne,
* 2 mauzolea,

* 3 z odwiedzonych miejsc znajdują się na liście UNESCO,
* 3 razy natknęliśmy się na zabytki antyczne,

* 2 razy zawitaliśmy na targowisko,
* tyle samo widzieliśmy browarów (w sensie zakładów 😉).

Najciekawsze i najładniejsze miejsca? Też ciężko wskazać, ale spróbuję w kolejności kalendarzowej:
* widok na Dunaj i Serbię ze wzgórza nad chorwacką wioską Batina,

* droga przez góry nad czarnogórskie wybrzeże,

* twierdza w Szkodrze i panorama okolicy,

* zniszczona, ale bardzo widokowa droga SH6 z wybrzeża Albanii do granicy z Macedonią,

* cerkwie Curtea de Arges,

* wspominana już Trasa Transfogaraska,

* bazylika w Esztergomie i panorama z jej kopuły.

Największe rozczarowanie? Chyba czarnogórskie wybrzeże: niemiłosiernie zatłoczone, głośne, brudne i zakorkowane. Niby wiedziałem, czego się spodziewać, ale nie sądziłem, iż wygląda to aż tak.

Liczyłem też na ładne widoki w górach Lovćen, lecz w środku lata bywa z tym ciężko.

Często brakowało też czasu; niby młoda godzina, a tu wieczór coraz bliżej. Z tego (a czasem z innego) powodu paru punktów programu nie zdążyliśmy zrealizować: odpuściliśmy kilka ciekawych monastyrów w Serbii, nie zwiedziliśmy Budvy, nie znaleźliśmy drogi do ruin starożytnego miasta obok Podgoricy i do tureckiego mostu w okolicach Szkodry, także w Rumunii plany były ambitniejsze. Z powodu korków zrezygnowaliśmy z miasta Drobeta-Turnu Severin oraz planowanego wcześniej przejazdu wzdłuż granicy rumuńsko-węgierskiej.

Ogólne jednak to zobaczyło się dużo i bynajmniej nie narzekam! A najczęściej oglądamy widokiem był... Dunaj! Rzekę przekraczaliśmy pięciokrotnie, do tego kilka razy jechaliśmy wzdłuż jej brzegu.

Wszystkie wpisy z tej wyprawy można znaleźć w tej kategorii.